Ik voel me zo ontzettend dankbaar en verwonderd... Hoe meer ik lees over voeding en ons immuunsysteem, hoe meer ik tot besef kom hoe ongelooflijk verbonden alles is en hoe meer mijn bewondering en dankbaarheid alsook mijn respect hiervoor groeit. Wat een magisch lichaam heb ik, hebben wij gekregen van moeder natuur!
Enerzijds zijn alle organen in ons lichaam voortdurend in verbinding en communicatie met elkaar, voortdurend wederzijds aan het zorgen voor elkaar, aan het samenwerken, aan het herstellen, en alles in het werk aan het stellen opdat mijn/ons lichaam zo optimaal mogelijk kan functioneren met de middelen die er zijn.
Daarnaast zijn wij onvermijdelijk verbonden met de natuur buiten ons in al haar pracht en een scala aan uiteenlopende kleurrijke voedingsmiddelen. Ik heb het hier over natuurlijke voedingsmiddelen onder de vorm van groenten, fruit, kruiden, algen, zaden, noten, oliën,...
Het is echt ongelooflijk hoeveel essentiële voedingsstoffen er in één bepaald product soms zitten, en dit alles om in ons lichaam te kunnen worden afgebroken tot essentiële voedingsstoffen of bouwstoffen voor allerlei levens- of lichaamseigen functies... die onze levensenergie, ons gemoed, onze aandacht en geheugen, ons redeneervermogen, onze leermogelijkheden,... die gewoon zoveel, om niet te zeggen alles bepalen!
Tegelijkertijd leeft er een zeker verdriet... een rouwen, omdat ik mijn lichaam zo vaak als vanzelfsprekend heb ervaren. Omdat ik zo lang als het ware vergeten ben hoe verbonden en interafhankelijk ik ben in mezelf als ikzelf met de wereld/natuur rondom mij. Ik heb het lang als zo vanzelfsprekend gevonden dat mijn lichaam gewoon goed functioneert en ervoor zorgt dat ik kan doen wat ik wil, ook al at ik met momenten minder (omdat er geen tijd was) of te eenzijdig of minder gezonde/meer bewerkte voeding, te veel balast, ongezonde lucht,... mijn lichaam had dit maar te verwerken en moest maar zorgen dat ik gezond bleef en goed bleef functioneren, basta!
En voor heel lang heeft mijn lichaam haar uiterste best gedaan en geprobeerd om aan die "onbewuste verwachtingen/eisen" te voldoen. Geleidelijk aan uitte mijn lichaam echter luidere en luidere hulpkreten, dit via verschillende signalen. Mijn lichaam mist(e) steun, zorg, hulp, erkenning, waardering en samenwerking. Signalen als vermoeidheid, meer slapen en moe wakker worden, weinig energie, snel spierpijn, me moeilijk kunnen concentreren, dingen vergeten, zweten, wisselende stoelgang, krampen, maaglast, stemmingswisselingen, pijnlijke maandstonden, huilbuien, verstopte neus, snel verkouden zijn,... allemaal knipperlichtjes die ik lang genegeerd en/of niet of onvoldoende begrepen heb.
Nu krijg ik eindelijk meer en meer de info, steun en begeleiding naar me toe die me handvaten, mogelijkheden, strategieën tonen om geleidelijk aan weer te kunnen samenwerken met mijn lichaam, mijn lichaam beter te begrijpen, om die wederzijdse zorg te kunnen opnemen, zodat mijn lichaam met plezier terug kan functioneren en zorgen voor mij, alsook ik weer met energie en goesting de dingen kan doen die ik belangrijk en waardevol vind in mijn leven.
Momenteel ben ik aan het lezen in "Voeding en immuunsysteem" van Marjolein Dubbers, een echte aanrader 😉
Warme (F)Luistergroet,
Anniek ... See more
